Nazım Hikmet, bu anma yerinin en güzel köşelerinden birinde bir çınar ağacının altında idi. O güzelim şiirini mırıldanarak seyrettik onu:
Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak, yani ağır bastığından.
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak, yani ağır bastığından.
Canım, bugün senin blogunda geziyorum. Daha önce acemilikten fazla farkedememişim. Hepsi çok güzel, eline sağlık...
YanıtlaSilBeğenmen beni çok mutlu etti Bingülcüğüm.
YanıtlaSil